โควิดไม่ดับฝัน เจ้าแม่ร้านบุฟเฟ่ต์ดัง ผนึกชุมชนและเกษตรต้นน้ำ กอบกู้ธุรกิจร้อยล้าน

ร้านอาหารร้านไหนที่ประสบปัญหาจากโควิด เราขอพาไปเปิดอีกไอเดียการต่อสู้กับวิกฤติครั้งนี้ จนสามารถประคับประคองให้ธุรกิจอยู่รอดได้ถึงปัจจุบัน

คุณยงฤดี นุชจังหรีด เจ้าของธุรกิจร้านบุฟเฟ่ต์รสเด็ด, ร้านอาหารญี่ปุ่นโอนิโอนิ, ร้านก๋วยเตี๋ยวเรือซาวไฮ่, ร้านชาบูบ้านไร่ และร้านสเต็กบ้านไม้ขาว เล่าว่า ปัจจุบันตนเองทำธุรกิจร้านอาหารมาแล้วกว่า 15 ปี แต่ด้วยวิกฤติโควิดรายได้ปกติปีละกว่า 200 ล้านบาท ลดลงถึง 80% และจากพนักงาน 200 คน ต่างทยอยกลับประเทศจนเหลือเพียง 50 คน ทำให้ต้องปรับตัวรอบด้านเพื่อมีรายได้กลับมาพยุงธุรกิจและหล่อเลี้ยงพนักงาน เช่น การเตรียมขยายธุรกิจไปยังจังหวัดเมืองรองอย่างสุพรรณบุรี โดยนำอาหารญี่ปุ่นมาประยุกต์กับสินค้าเกษตรจากชาวไร่ชาวสวนในชนบทเพื่อร่วมขับคลื่อนธุรกิจให้เติบโตไปด้วยกัน การทำอาหารปรุงสุกพร้อมรับประทานไปเปิดบูธขายในแม็คโคร หรือแม้แต่การนำวัตถุดิบอาหารสดมาวางขายในราคาพิเศษตามชุมชนต่าง ๆ ทำให้สามารถประคับประคองธุรกิจให้อยู่รอดมาได้

‘ช่วงโควิดเรามีโอกาสกลับไปอยู่บ้านที่สุพรรณบุรี เรามองว่าธุรกิจร้านอาหารในต่างจังหวัดยังแข่งขันไม่สูงมากนักเมื่อเทียบกับกรุงเทพฯ เราจึงต้องการเปิดตลาดใหม่ ๆ พร้อมเน้นรูปแบบอาหารที่ใส่ใจสุขภาพ และการเติบโตไปพร้อมกันกับเกษตรกรในพื้นที่’

สำหรับร้านอาหารทั้งหมดที่มี ร้านบุฟเฟ่ต์ได้รับผลกระทบหนักมากที่สุด ส่วนอาหารที่ยังคงขายได้ ก็จะเป็นเมนูสตรีทฟู้ด อย่างก๋วยเตี๋ยวเรือ ผัดไทย กะเพรา ซึ่งเราก็ได้ปรับเปลี่ยนรูปแบบการจัดส่งเดลิเวอรี่ให้เป็นลักษณะของการแยกส่วนประกอบแบบ Ready-to-Cook เพื่อให้ลูกค้าสัมผัสได้ถึงความสดใหม่ เรามองว่าการที่ผู้บริโภคไม่กล้าออกมารับประทานอาหารนอกบ้าน สิ่งที่เขาได้ทำเองเขาก็จะรู้สึกปลอดภัยมากกว่า พร้อมกันนี้ก็ได้ปรับเรื่องความสะอาดภายในร้าน การใช้เทคโนโลยีลดการสัมผัสอย่างเครื่อง POS เข้ามาช่วยอำนวยความสะดวก และปรับช่องทางการจ่ายเงินให้เชื่อมโยงกับมาตรการช่วยเหลือจากรัฐ รวมถึงการปรับ Mindset พนักงานให้กล้าออกมาขายโดยไม่ยึดติดอยู่แต่ในร้าน

‘วิกฤติครั้งนี้ ทำให้เราต้องมองเรื่องการสต๊อกวัตถุดิบมากขึ้น รวมไปถึงการเก็บรักษาวัตถุดิบ การใช้วัตถุดิบอย่างคุ้มค่า และการร่วมมือกับเกษตรกรต้นน้ำเพื่อสามารถซื้อสินค้าสดใหม่ในราคามิตรภาพ และมาจัดส่งถึงที่ จนถึงทุกวันนี้ หัวหน้าชุมชนที่เรานำวัตถุดิบไปขาย เขาบอกกับเราว่า ทุกคนต่างรอให้เรานำวัตถุดิบแปลกใหม่ ไม่ซ้ำกันในแต่ละวันไปขาย’

การเป็นผู้ประกอบการธุรกิจร้านอาหารยุคนี้เราหยุดคิดไม่ได้ เพราะเรามีสิ่งต้องจ่ายในแต่ละเดือนมากมาย เราจึงต้องพยายามมองหาคอนเน็กชั่นแต่ละด้านที่เคยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมา เพื่อวิ่งหาตลาดและโอกาสใหม่ ๆ แต่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามต้องไม่ลืมหัวใจสำคัญของธุรกิจนี้ คือการใช้วัตถุดิบและการผลิตสินค้าคุณภาพ เราภูมิใจที่มีชุมชนมากมายที่เราเคยช่วยเหลือ ได้มอบโอกาสให้เรานำสินค้าไปขายถึงที่ และยังช่วยประกาศผ่านเสียงตามสายให้เราว่าสินค้าเรามีคุณภาพ