พอเราโตขึ้น ผมเริ่มรู้ว่าถ้าคนอื่นให้กำลังใจสักร้อยคนพันคน แต่ว่าถ้าเราไม่ให้กำลังใจตัวเอง สุดท้ายปัญหาเราก็ผ่านไปได้ยาก เพราะว่าสุดท้ายคนที่จะต้องสู้กับปัญหาจริงๆ ก็คือตัวเรา นั่นแหละครับ: ดำเกิง มุ่งธัญญา
The Stronger ฅนหัวใจแกร่ง ครั้งนี้ พาไปเติมกำลังใจกับครูไอซ์ ดำเกิง มุ่งธัญญา ครูหนุ่มคนเก่งวัย 26 ปี ที่แม้จะพิการทางด้านสายตา แต่สามารถคว้าเกียรตินิยมอันดับ 1 จากรั้วจุฬาฯมาครองได้ พร้อมส่งต่อความรู้ ด้วยการเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ ที่โรงเรียนสตรีศรีสุริโยทัย
ครูไอซ์เล่าว่า สายตาที่มองไม่เห็น เกิดจากการคลอดก่อนกำหนด เพราะอยู่ในท้องแม่เพียง 7 เดือน ตอนคลอดมีน้ำหนักแค่1 กิโลกรับกับ 2 ขีด เลยต้องเข้าตู้อบ พอออกมาก็ตรวจพบว่าจอประสาทตาเสีย ตอนเด็กพ่อแม่จะเลี้ยงเราเหมือนเด็กปกติทั่วไป คือพาไปเที่ยวสวนสนุก เดินห้าง เวลามันมีอะไรพ่อแม่ก็จะคอยอธิบายให้ฟัง ช่วงประถมเรียนหนังสือที่โรงเรียนสอนคนตาบอดกรุงเทพ จะได้เรียนการใช้อักษรเบรลล์ และการช่วยเหลือตัวเอง พอตอนมัธยมก็ได้ทุนไปเรียนที่โรงเรียนเซ็นต์คาเบรียน ซึ่งเขาจะให้โควต้านักเรียนจากโรงเรียนสอนคนตาบอดปีละ 2 คน แล้วไปเรียนร่วมกับเด็กปกติ
พอจบมัธยม ก็เลือกเข้าเรียนต่อคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เพราะว่าอยากเป็นครู เนื่องจากตอนมัธยมได้คลุกคลีกับน้องๆ บางครั้งน้องไม่เข้าใจเนื้อหาที่เรียน ก็มาให้ช่วยอธิบายแล้วรู้สึกว่ามีความสุข เลยรู้สึกตอบตัวเองได้ชัดเจนขึ้น ส่วนที่ได้เกียรตินิยมมา ครูไอซ์มองว่าเพราะได้เรียนในคณะที่ชอบ ส่วนบางวิชา ที่ไม่เข้าใจ ก็จะหาความรู้เพิ่ม ทำให้ผลมันออกมาโอเค
การสร้างกำลังใจ ครูไอซ์บอกว่า ครอบครัวก็สำคัญ แต่กับตัวเองก็ยิ่งสำคัญมาก เพราะเวลาบางทีเรามีปัญหา ไม่รู้จะปรึกษาใคร ตัวเราเองต้องให้กำลังใจตัวเอง เพราะเมื่อเราโตขึ้น การให้กำลังใจสักร้อยคนพันคน แต่ว่าถ้าไม่ให้กำลังใจตัวเอง สุดท้ายปัญหาก็ผ่านไปได้ยาก เพราะคนที่จะต้องสู้กับปัญหาจริงๆ ก็คือตัวเรา
สำหรับความพิการทางสายตาของครูไอซ์ไม่ใช่อุปสรรค แต่ต้องทำอะไรบางอย่าง ที่มากกว่าคนอื่น อย่างการสอนที่โรงเรียนสตรีศรีสุริโยทัย ก็จะเหมือนกับครูคนอื่นๆ คือเตรียมเนื้อหาให้พร้อม แต่จะมีหลายขั้นตอนมากขึ้น เพราะด้วยความที่เขียนกระดานไม่ได้ จึงต้องพยายามสอดแทรกเนื้อหาต่างๆมาใส่ PowerPoint ให้ครบ ไม่ว่าจะเป็นรูปภาพ วีดีโอภาษาอังกฤษและต้องมาคิดกิจกรรม เช่น เล่นเกมเป็นการทบทวน ส่วนการวัดผล จะพยายามเรียกให้นักเรียนตอบบ่อยๆ หรือแจกเหรียญสะสมคะแนน เพื่อจูงใจให้มีส่วนร่วม ไปจนถึงการจำลองสถานการณ์ เพื่อฝึกออกเสียงคำศัพท์ เกิดความคิดสร้างสรรค์ และวิเคราะห์เป็น
หัวใจสำคัญของการเป็นครู คือการทำหน้าที่ให้ดีที่สุด และต้องเป็นแบบอย่าง การจะสอนเด็กให้เป็นคนรับผิดชอบ เป็นคนซื่อสัตย์ ครูต้องเริ่มทำให้ดูเป็นตัวอย่าง ซึ่งครูดีๆมีเยอะมาก
เราทุกคนมีความสามารถ อย่ามองแค่ว่าการเรียนเก่งเป็นความสามารถ ความสามารถแต่ละคนไม่เหมือนกัน ทุกคนมีความถนัดที่แตกต่างกัน หาตัวเองให้เจอว่าจริงๆแล้วเรามีอะไรที่โดดเด่น และเอามาใช้ได้ ความสำเร็จของแต่ละคนไม่มีลักษณะที่ตายตัว เพราะฉะนั้นอย่าไปเทียบตัวเองกับคนอื่น สำหรับคนพิการก็อย่าคิดว่าเราจะสู้คนปกติไม่ได้เพราะเราไม่ได้สู้กับใคร เราสู้กับความกลัวของตัวเองนั่นแหละ เราจะต้องผ่านความกลัวผ่านคำดูถูกตัวเอง หรือคำดูถูกที่เราเจอจากคนอื่น เราจะต้องผ่านตรงนั้นไปให้ได้ด้วยความเชื่อของเรา และความสามารถที่เรามี
