ถึงแม้ว่าเราจะเสียขาที่เดินไม่ได้ แต่เรายังมีสมองและสองมือที่จะทำ นั่นแปลว่า ทุกคนมีศักยภาพ และทุกคนพร้อมที่จะออกมาทำงาน ถ้าเรามีงานให้เขา: กรรณิการ์ ศรีวิจา
รายการ The Stronger ฅนหัวใจแกร่ง ครั้งนี้ ไปที่โรงพยาบาลสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อพบกับคุณยิว กรรณิการ์ ศรีวิจา พยาบาลสาวผู้พิการทางการเดิน ซึ่งก่อนหน้านี้เธอร่างกายปกติสมบูรณ์ทักอย่าง แต่เธอต้องพบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กับอุบัติเหตุที่ทำให้ ไม่สามารถกลับมาเดินได้อีก จนสภาวะจิตใจตกอยู่ในความย่ำแย่ และด้วยการพัฒนาจิตใจและกำลังใจจากคนรอบข้าง เป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้กลับเธอมาใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าได้อีกครั้งหนึ่ง
คุณยิวเล่าว่า ก่อนที่จะประสบอุบัติเหตุ ช่วงนั้นเป็นนักศึกษาพยาบาลปี 4 ที่เหลืออีก 1 เดือน ฝึกงานอีก 1 เดือน ก็จะจบ เหตการณ์ช่วงเย็นวันนั้น หลังลงจากฝึกปฏิบัติงานห้องคลอด ได้ไปกินข้าวกับเพื่อนต่อ ตอนกลับ ขณะอยู่บนรถเพื่อนเผลอหลับไป และไม่ได้คาดเบลท์ รถเกิดแฉลบไปตกสะพาน ทำให้หน้าอกกระแทกกับคอนโซลหน้ารถ แล้วดีดตัวแรงมาก ทุกอย่างมาบีบอัดในฝั่งที่เรานั่ง กว่าจะเคลื่อนย้ายขึ้นมาได้ ก็ใช้เวลานาน ทำให้กระดูกสันหลังช่วงหน้าอกหักทับเส้นประสาท
ระหว่างรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลนครพิงค์ประมาณ 2 เดือนครึ่ง ได้กายภาพบำบัด และกลับไปอยู่บ้านประมาณ 4 เดือน จึงไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลสันทรายต่ออีกประมาณปีครึ่ง ตอนนั้นยังไม่ปักใจว่าจะเดินไม่ได้ เรายังเชื่อว่าเราจะเดินได้ แต่มันอาจช้าหน่อย ตอนนั้นรู้สึกว่าจิตใจตัวเองแย่มาก พยายามบอกตัวเองให้ยิ้ม เพราะเราเรียนพยาบาล และโชคดีที่ครอบครัวก็คอยให้กำลังใจมาตลอด ในความคิดคือ ถ้าเดินไม่ได้ อาชีพพยาบาลของเราก็จะจบลง อีกเดือนเดียวจะจบอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะลุกขึ้นมาได้เมื่อไหร่ มันคือความหวังของพ่อแม่ ความหวังของญาติพี่น้อง แต่ดันมาประสบอุบัติเหตุ ทำให้ทุกคนมีความเครียด เลยต้องทำตัวเราเองให้เป็นปกติมากที่สุด
หลังจากที่มองว่ากลับไปเดินไม่ได้แล้ว ได้ไปปรึกษากับแพทย์ เขาก็บอกว่าเรามีความสามารถที่จะกลับไปเรียนได้ เลยเขียนหนังสือยื่นไปทางวิทยาลัย และทางกระทรวง ซึ่งทาง ผู้ใหญ่ก็ตัดสินใจอะไรไม่ได้ เพราะมีข้อกฎหมายเยอะ จึงตัดสินใจเขียนฎีกาส่งถึงองค์พระเทพ พระองค์ท่านก็ทรงเล็งเห็นว่าเรายังมีความสามารถที่จะกลับมาเรียนได้ พระองค์ท่านก็เลยประธานโอกาสให้กลับเข้าไปเรียนต่อได้ ไปฝึกงานอีก 1 เดือน แล้วก็จบเป็นพยาบาล ให้มาเป็นพยาบาลที่นี่ พร้อมสอบใบประกอบพยาบาลวิชาชีพได้
งานที่หมอมอบให้ก็คือ กรณีมีผู้ป่วยที่ประสบอุบัติเหตุจะให้ไปคุยด้วย เพื่อให้กำลังใจหรือเป็นพลังบวก เพื่อจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ส่วนกิจวัตรประจำวัน จะตื่นเช้าประมาณ 06.20 น. เพื่อไปอาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็พอแต่งตัวเสร็จก็ประมาณ 07.30 น. จะออกจากห้องพัก แล้วก็เดินทางมาโรงพยาบาล ก็เข้างานประมาณ 07.45 น. ปัจจุบันอยู่หอผู้ป่วยนอกเฉพาะทาง เพื่อคอยรับผู้ป่วย ซักประวัติ แล้วก็ส่งไปยังแพทย์แต่ละท่าน ซึ่งถือเป็นงานที่เรารัก เราภาคภูมิใจ มีเพื่อนร่วมงานที่ดี ทำมาได้ 1 ปีแล้ว
สำหรับการเข้าถึงสิทธิ์ และสวัสดิการของภาครัฐ ทุกวันนี้ก็จะรับสิทธิ์ทำกายภาพบำบัด รับเบี้ยคนพิการเดือนละ 800 บาท และใช้สิทธิ์ของประกันสังคมด้วย ซึ่งอยากให้ภาครัฐสนับสนุนเรื่องการส่งเสริมอาชีพให้คนพิการ เพราะว่าตอนนี้ยังมีผู้พิการหลายคนที่ต้องการอาชีพ ต้องการรายได้ คือไม่อยากให้สร้างกรอบ แต่เอาความสามารถของเขามาวิเคราะห์ด้วย ถึงแม้ว่าเราจะเสียขาจนเดินไม่ได้ แต่เรายังมีสมองและสองมือที่ยังจะทำ นั่นแปลว่าทุกคนมีศักยภาพ และทุกคนพร้อมที่จะออกมาทำงาน ถ้าเรามีงานให้เขา
สุดท้ายอยากให้ทุกคนอดทนกับทุกปัญหาที่เราเจอ แล้วใช้เวลาเรียนรู้กับปัญหานั้น ไม่ว่าจะปัญหามันจะยากจะง่าย ให้ใช้เวลาคิด ใช้เวลาทบทวน แล้วค่อยๆทำไป สักวันนึง ปัญหานั้นมันจะหมดไป แล้วสิ่งที่เราจะได้ก็คือประสบการณ์ พอเป็นประสบการณ์ ท้ายสุดเราจะได้สิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับชีวิตของเรา
