รู้จัก “ฉลากเขียว” เครื่องหมายช่วยสะท้อนความยั่งยืนของแบรนด์ต่อสิ่งแวดล้อม
ฉลากเขียวของประเทศไทย ริเริ่มขึ้นโดยองค์กรธุรกิจเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน (Thailand Business Council for Sustainable Development, TBCSD)
พฤติกรรมการรับประทานอาหารนอกบ้าน เป็นที่นิยมอย่างยิ่งโดยเฉพาะในกลุ่มคนรุ่นใหม่ที่ก้าวสู่ยุคที่ไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตเร่งรีบ ทุกอย่างล้วนต้องแข่งกับเวลา เพราะทุกนาทีที่ผ่านไปหมายถึงงาน งาน และงาน ที่จะแปรสภาพเป็นเงิน คืนกลับมาเพื่อดำรงชีวิตให้อยู่รอดท่ามกลางเศรษฐกิจทิ้งตัวอย่างในปัจจุบัน
แต่ปัญหาของการรับประทานอาหารนอกบ้าน หรือซื้อกับข้าวถุงเข้ามากินนั้น ถ้าใครโชคดีก็อาจจะมีร้านประจำที่ทำรสชาติถูกปาก คุ้นเคยกันจนมั่นใจได้ว่ารักษาคุณภาพ มาตรฐาน และรสชาติของอาหารที่ขายให้กับลูกค้าเป็นอย่างดี แต่เหรียญย่อมมีสองด้าน เพราะก็มีหลายร้านเช่นกัน ที่รสชาติไม่เพียงพอจะไปวัดไปวาได้ หรือเรียกง่ายๆ ได้ว่า “ไม่อร่อย” จนคนซื้อมาทานอดถามคำถามในใจไม่ได้ว่า พ่อค้าแม่ค้าร้านนั้นไปเอาความมั่นใจจากไหนถึงมาเปิดขายอาหาร
เช่นเดียวกับสมาชิกพันทิป ท่านหนึ่งที่ออกมาตั้งกระทู้ถามได้ตรงใจใครหลายๆ คนว่า
เคยสงสัยมั้ยคะ ว่าบางคน ทำอาหารไม่อร่อย แต่ทำไมก็ยังกล้ามาเปิดร้านขาย
เขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหน ?
ซึ่งหลังจากนั้นก็พบว่ามีผู้แสดงความเห็นถึงประเด็นดังกล่าวกันมากมาย โดยส่วนใหญ่จะเล่าประสบการณ์ว่าเคยเจอร้านที่รสชาติไม่อร่อยเช่นเดียวกัน เช่น
เราเคยเจอบ่อย ป้าข้างบ้านทำอะไรก็ไม่อร่อยแถมน่ากลัวมากกว่าน่ากิน
แต่ขยันมากกกก ขยันขาย เราแอบขำกับน้องประจำเวลาเห็นป้าทำอะไร
เราชอบป้านะ อัธยาศัยดีมาก อยากบอกความจริงกับป้า แต่เกรงใจ
มีอยู่ครั้งเดินผ่านป้าขายไข่นกกระทา สภาพป้าน่าสงสารเลยอยากช่วยซื้อ
ถามขายยังไง ป้าบอก 3 ลูกสองบาท (นานแล้ว) เราบอกขอชิมนะ เอาตังค์ให้แก 2 บาท
แล้วหยิบมากินลูกนึง กะว่าถ้าอร่อยจะได้ซื้อเยอะ ๆ
ปรากฎเคี้ยวไม่เข้าจ้า เราเลยเดินออกมาเลย พอลับตาป้าแกก็คายออก
เจ้าของกระทู้ตั้งหัวข้อได้ถูกใจมาก
จากประสบการณ์ของผม มันไม่ใช่แค่ไม่อร่อย แต่มันกินไม่ได้เลยจริงๆ
เมนูที่เคยโดนก็คือ ร้านโจ๊กหมูรถเข็น ณ ชายทะเลแห่งหนึ่ง
แค่โจ๊กหมูบ้านๆธรรมดา มันสามารถเลยเถิดไปเป็นอาหารเหวนรกอะไรก็ไม่รู้
ข้าวโจ๊กไม่มีความเนียน ข้าวยังมาเป็นเม็ดๆท่อนๆ ดูแล้วเหมือนอ้วกที่พึ่งแหวะออกมา
หมูร้านนี้ใช้หมูสับไปผัดกับซีอิ๊วหรือน้ำอะไรสักอย่างสีดำๆ แต่มันเหม็นคาวแบบแปลกประหลาดมาก หมูสับมันไม่น่าจะมีความคาวได้ขนาดนี้จริงๆ
ไข่ลวกร้านนี้ เจ๊แกตอกไข่ดิบๆใส่ไปในโจ๊กเลย ตอนตักข้าว ยางไข่ขาวใสๆนี่เหนียวติดช้อนมาเลย
สุดท้ายที่โคตรจะรับไม่ได้ คือเหล่าบรรดาเครื่องในที่ประเคนมาให้ ตับโคตรเหม็นคาวเลือด ทั้งๆที่ต้มมาจนแห้งราวกับตับของคนเป็นโรคตับแข็ง แล้วอีกอย่างหนึ่งคือไส้หมู ที่ราวกับว่าเจ๊แกพึ่งผ่าออกมาจากท้องหมูสดๆ แล้วลวกใส่ชามเลย เหม็นขี้มาก ร้สึกเหมือนกำลังเคี้ยวขี้อยู่ในปาก
คำพูดนี้เหมือนแม่เคยพูดตอนซื้อน้ำพริกร้านแถวบ้านมาให้กิน ไม่อร่อยจนแม่เอ่ยปาก
เราคิดว่า เขากล้าขายเพราะ คนกินไม่ค่อยมีทางเลือกอื่น นางอาศัยทำเล ดี เลยยังอยู่ได้ นี่ผ่านมา 5 ปีแล้ว นางก็ยังอยู่ คนกินแบบจระเข้ คงมีเยอะมากเพราะเอาแค่อิ่มท้อง ไม่ต้องอิ่มใจ
เอาความมั่นใจมาจากไหนไม่แน่ใจ
ขอแชร์ประสบการณ์ เมื่อวานเพิ่งเจอร้านก๋วยเตี๋ยวไก่ รสชาติไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ
น้ำซุปไม่เข้มข้นไม่ว่า แต่ไม่กลมกล่อมไม่หวานน้ำต้มกระดูกเลยแม้แต่น้อย
แต่เราก็ทนทานจนหมด เป็นการฝึกจิต ไม่ให้ยึดติดในรสมากนัก
ร้านเค้ามีเมนูข้าวมันไก่ด้วย ก็เลยคิดว่าจะลองสั่งข้าวมันไก่มาทานอีกสักที
จะได้รู้ว่าที่เขาอยู่ได้ถึงวันนี้ เพราะมีข้าวมันไก่เป็นตัวยืนหรือเปล่า หรือข้าวมันไก่อร่อยถึงอยู่ได้
แต่ถ้าไม่อร่อยทุกเมนู และยังอยู่ได้ คงเพราะลูกค้าแถวนั้นไม่ค่อยมีทางเลือกแน่เลย
เคยเจอร้านกาแฟ ในร้านแบบมีเมนูทุกอย่างเลย เราสั่งลาเต้เย็นไม่หวาน
รอนานมาก เพราะนางทำเททิ้งไป 2 แก้ว พอแก้วที่เอามาให้เราคือ มันมีรสนมข้น
เราเลยถามว่าพี่สั่งลาเต้เย็นไม่หวานนะ
น้องมันตอบกลับมาว่า ลองทำมา 2 แก้วแล้ว การใส่นมข้นนิดนึงอร่อยกว่า…รู้ดีกว่าตรูไปอี๊กกกกก
…. คือ บางที เวลาเปิดร้านอะไร ก็อยากให้ฝึกทำ ศึกษา ให้ชำนาญบ้าง และ ใส่ใจรักลงไปบ้าง ไม่ใช่นึกจะเปิดร้านอะไรก็เปิดส่งเดช
ร้านอาหารตามสั่งบางร้าน ก็ทำแบบไม่ใช่แค่ไม่อร่อย แต่มันกินไม่ได้ มันไม่น่ากิน รูป รส กลิ่น รสสัมผัส มันไม่ได้เลย
แค่ทอดไข่เจียวอ่ะ ไข่เจียว!! มันง่ายที่สุดแล้ว ทำไมมันยังกินไม่ได้…แล้วขายแพงด้วย อาหารกล่อง 7/11 บางทียังจะคุ้มค่ามากกว่าซะอีก
เคยเข้าไปร้านก๋วยเตี๋ยวรีโนเวทหรูหราร้านนึง
อยู่แถวที่พัก แต่ผ่านมาสักพักก็แทบไม่เห็นคนเข้า
เรามันลิ้นจระเข้กินอะไรก็ได้ ไหนๆ ก็อุดหนุนสักที
วันนั้นเห็นคนกินอยู่โตธนึง เข้าไปนั่งกินดันเจอเรื่องพอดี
คนขาย: รสชาติเป็นไงบ้างครับ ติมชมได้นะ
ลุงโต๊ะข้างๆ : น้อง น้ำซุปมันเค็มมากๆ กินไม่ได้ น้องลองปรับดูนะ
คนขาย : เค็มอะไรลุง ผมซื้อสูตรมาแบบนี้ สูตรนี้ขายดีมากผมปรับไม่ได้หรอก
ลุงโต๊ะข้างๆ : แต่มันเค็มจนกินไม่ไหวเลยจริงๆนะ
คนขาย(เดินไปตักซุปในหม้อชิม) : ไม่เค็มครับ ถ้าลุงจะมาก่อกวนร้านลุงไปเถอะ ถ้วยนี้ผมไม่คิดตัง
ลุงโต๊ะข้างๆ : ตามใจ กุมากินอุตส่าห์หวังดีบอก ราคาแค่นี้ไม่มาหลอกกินฟรีหรอก (แล้วก็ควักตังจ่ายเดินออกไป)
ตอนนี้เหลือเราโต๊ะเดียว คนขายก็หันมาถาม
คนขาย : น้องคิดว่าเป็นยังไงครับ
เรา: ก็รสจัดไปนิดนึงอ่ะค่ะ (พยายามตอบแบบซอฟๆ ความจริงคือ เค็มชิหาย เค็มยิ่งกว่าซดน้ำปลาเพียวๆ ลิ้นชา เส้นก๋วยเตี๋ยวแบบกระด้างเหมือนแทะพลาสติก หมูสดนี่ไม่สุกขนาดเคี้ยวแล้วเหนียวไม่ขาด มรุงไปซื้อสูตรที่หนายมา!!!)
คนขาย: รสไม่จัดนะ พี่ทำตามสูตรเป๊ะ น้องลิ้นไม่ถึงหรือเปล่า
เรา: สงสัยคงงั้นอ่ะค่ะ (เรายิ้มๆ แล้วหยุดแหลก เรียกเก็บตังแล้วออกร้านตามลุงไป)
ถ้ารับความเห็นคนอื่นไม่ได้แล้วจะมาถามให้ลูกค้าติชมทำไม
อย่างเคืองอ่ะ มาว่าเราลิ้นไม่ถึง ถ้าเราลิ้นไม่ถึง คนอื่นก็น่าจะไม่ถึงพอกัน ไม่แปลกใจว่าทำไมไม่มีคนเข้าร้าน ทั้งๆที่รีโนเวทร้านสวยมากๆ เพราะทั้งเจ้าของอีโก้ อาหารก็ห่วย
ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยกินก๋วยเตี๋ยวที่รสชาติห่วยแตกขนาดนี้มาก่อน
แน่นอนว่าขายประมาณเกือบครึ่งปีก็ปิดตัวไป (อึดเหมือนกันนะ)
ขณะที่มุมมองต่อความเข้าใจในตัวผู้ขาย เช่น
คนขายคิดว่าอร่อยแล้วสำหรับเค้าหรือป่าวคะ แบบประสาทลิ้นรับรสอาหารไม่เหมือนกันงี้
ผมว่าเขาคิดว่าคนอื่นกินได้ครับ
คุณไม่อร่อย หลายคนอาจบอกพอกินได้ บางคนก็บอกอร่อย
เขามั่นใจว่า ถ้าเขาอยู่เฉยๆ เขาอดตายแน่
ตัวคนขายเขาคิดว่าอร่อย ความอร่อยอยู่ที่คนกิน บางคนบอกร้านนี้อร่อย แต่บางคนบอกไม่อร่อย ทั้งๆที่ร้านเดียวกัน
คนเรามันต้องมีการ ลองผิดลองถูกครับถ้ามันไม่อร่อย คุณก็ลองบอกเขา ให้เขาปรับปรุงตรงไหน คนเรามีโอกาสไม่เท่ากัน ครับ 555 (จริงๆมันแล้วแต่คนคิด ครับ)
ลิ้นแต่ละคนไม่เหมือนกันมั้งคะ
เวลาเพื่อนให้เราแนะนำร้านอาหารให้ เราก็แนะนำ บอกว่าร้านนู่น ร้านนี้ ไม่อร่อย แต่มีเพื่อนอีกคนมาขัดว่าอร่อยจะตาย ((ตอนนั้นเรายิ้มเจื่อนๆเลยค่ะ)) อร่อยหรอฟะ… จืดมาก แทบไม่มีรสชาด … แต่นางบอกอร่อยสุด 55555
Source : Pantip