อดีตเจ้าของผับ ชีวิตตกอับสู่ก๋วยเตี๋ยวต้มยำนายฮันขายจนปลดหนี้ 5 ล้านบาท


ก๋วยเตี๋ยวต้มยำนายฮัน ตำนานร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าดังย่านปิ่นเกล้า เปิดมาแล้วกว่า 30 ปี ที่ต้องฝ่าฟันสู้ชีวิตใช้เวลากว่า 10 ปี ปลดหนี้ 5 ล้านบาท

คุณฮันเล่าว่า ในตอนนั้นหนี้ทั้งบ้านทั้งอะไรประมาณห้าล้าน ตอนเราตกอับผมพูดตรงตรงเลยนะ แค่เราเดินไปหาเขาที่บ้านยังไม่ทันยืมเงินเลย เขาก็หันหน้าหนีแล้ว ต้องผ่อนแม้กระทั่งค่าเทอมลูก ตกอับมากเปิดเทอมมาทีนี่แทบสลบนะครับ ทั้ง ๆ ที่เราไม่มีเงินแต่อยากให้ลูกได้เรียนที่ดีทํายังไงก็ได้ต้องเรียน ความเป็นพ่อเราเหนื่อยยังไงเหนื่อยได้

กว่าจะมาถึงวันนี้ได้เหนื่อยมากครับ สมัยก่อนผมทําผับอยู่พาต้าตอนที่เป็นเจ้าของผับรายได้ก็เยอะ แต่รายจ่ายก็เพิ่มมาเท่าตัวเหมือนกันครับร้านหนึ่งดี ร้านสองดี ร้านสามเจ๊ง ตอนแรกก็รับไม่ได้เหมือนกันครับพอดีตอนนั้นมันเกิดเรื่องที่ร้าน คือชีวิตเราไม่อยากทําแบบนั้นแล้ว ตอนนั้นเศรษฐกิจผมดูแล้วไม่ดีแน่ ร้านที่สามก็ไปดึงเอาร้านแรกมามันก็ดึงกันลงไป จนผลสุดท้ายผมปรึกษากับภรรยาผมแล้วว่า เราต้องไปทําอะไรสักอย่างเท่าที่เราทําได้ ก็เลยคุยกับลูกน้องแจกจ่ายเงินเข้าไปให้หมดเลย ติดลบก็เป็นหนี้เขาทั้งบ้านทั้งอะไรประมาณห้าล้าน ตอนนั้นก็เครียดครับ มีพรรคพวกโทรมาหาว่าให้แกล้งล้มละลายไปเลยแต่เราทําไม่ได้ ถ้าเราล้มละลาย เราจะไม่มีสิทธิ์ซื้อบ้าน ซื้อรถผมก็เลย คุยกับแฟนว่า เราไม่ล้ม มีเท่าไร ผ่อนเท่านั้น สู้ต่อครับ เราก็ต้อมาขายก๋วยเตี๋ยวครับ เปิดเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวต้มยํานายฮันเลยครับ

ยอดขายช่วงแรกวันละประมาณพันกว่าบาท มันไม่ใช่ว่าจะมาดีแบบนี้นะครับ จนผลสุดท้ายผมมีกลเม็ดเคล็ดลับมาจากผับมาให้นักเรียนวัดดุสิตนี่แหละครับสามชามแถมชาม ตอนนั้นก็เริ่มดีขึ้น ณ ตอนนี้หลายร้อยชามต่อวัน หนี้ห้าล้านหมดภายในสิบปีครับ รีบซื้อบ้านซื้ออะไรเป็นของตัวเองครับ ได้บ้านคืนมาสองหลังแล้วครับ หนึ่ง ขยัน ประหยัด อดทน คือกินเหมือนชาวบ้านเขา ข้าวแกงอะไรกินได้หมด ไม่ใช่ว่ามีเงินหน่อย ไปกินของหรูหราไม่มี

การที่จะเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวสักร้านนะครับต้องมีทุนหนึ่งแสนก็น่าเอาอยู่แล้วครับ เฉพาะใส่รถเข็นนะถ้าจะให้ดีนะครับ ไปซื้อรถกระบะเก่า ๆ เลย คันละสองสามหมื่น มาทําแล้วเคลื่อนย้ายได้ด้วยน่าจะง่ายกว่า สะดวก ซื้อข้าวของอุปกรณ์ ประมาณแสนหนึ่ง แล้วก็เอาเป็นสายป่านสักห้าหมื่นเอาไว้หมุน เพราะว่าการขายก๋วยเตี๋ยวมันต้องใช้เวลา กว่าจะมีคนรู้จัก ไม่ใช่อร่อย แล้วไปอยู่ในซอก กว่าจะคนจะรู้จักเราจะท้อเสียก่อนแล้วก็จะไปก่อนเขา เพราะฉะนั้นทําเลเป็นที่ตั้งนะครับการขายของ หนึ่งต้องมีที่จอดรถสองต้องใกล้ออฟฟิศ สถานที่ราชการอย่างนี้ได้ แต่ถ้าเราไปเปิดในตลาดอย่างก็เสร็จเพราะว่าของกินมันเยอะ ตัวเลือกเยอะ

ขอขอบคุณลูกค้าทุกคนนะครับที่มาอุดหนุนผม ตั้งแต่ผมเปิดร้านมาผมจะพูดอยู่เสมอว่า ขอบคุณมากที่มาช่วยค่าเทอมลูกผม ผมจะพูดคํานี้อยู่ตลอดครับ ร้านของผมอยู่ตรงหน้ากายภาพบําบัดมาง่ายหรือค้นหาว่าร้านก๋วยเตี๋ยวต้มยํานายฮัน เสาร์อาทิตย์เปิดเก้าโมงถึงหกโมงเย็น วันธรรมดาเปิดเก้าโมงถึงทุ่มครึ่ง หยุดวันจันทร์วันเดียวครับ